Th: ในวันเสาร์อากาศสดชื่น ท้องฟ้าใสแจ่มเต็มไปด้วยแสงแดด
En: On a fresh Saturday, the sky was clear and filled with sunlight.

Th: นีรนต์ สุขัญญา และกันยา ได้พบกันอีกครั้งที่ตลาดนัดจตุจักร
En: Nirun, Sukanya, and Kanya met again at the Chatuchak Market.

Th: พวกเขาเป็นเพื่อนเก่าสมัยมัธยม นีรนต์ แม่นยำกับทิศทาง สุขัญญา ช่างพูดกันยา สดใสร่าเริง
En: They were old high school friends: Nirun had a good sense of direction, Sukanya was talkative, and Kanya was cheerful.

Th: “นานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้เจอกัน” นีรนต์กล่าวตั้งแต่เจอหน้าเพื่อนกัน
En: “How long has it been since we last saw each other?” Nirun asked as soon as he saw his friends.

Th: “สักอายุเกือบสิบปี” สุขัญญาตอบยิ้ม
En: “Almost ten years,” Sukanya replied with a smile.

Th: “เราไปเที่ยวตลาดกันเถอะ” กันยาเสนอโดนความตื่นเต้น
En: “Let’s go explore the market,” Kanya suggested excitedly.

Th: ทั้งสามเดินลัดเลาะไปตามทางเดินของตลาด มองร้านค้าต่างๆ ที่ขายของหลากหลาย ทั้งเสื้อผ้า ต้นไม้ หนังสือ และขนมพื้นเมือง
En: The three of them wandered along the market paths, looking at various stalls selling clothes, plants, books, and local sweets.

Th: “ลองชาผลไม้ไหม” นีรนต์บอก
En: “Want to try some fruit tea?” asked Nirun.

Th: ส่วนสุขัญญาชมว่าชาผลไม้หอมมาก
En: Sukanya commented on how fragrant the fruit tea was.

Th: พวกเขาซื้อแก้วหนึ่งมาลองแบ่งกัน
En: They bought a glass to share.

Th: เดินไปเรื่อยๆ กันยาพบกับร้านขายเสื้อผ้าธรรมชาติ มีลายดอกไม้สดใส สีอ่อนโยน
En: As they continued walking, Kanya found a shop selling natural clothes with bright floral patterns and soft colors.

Th: กันยาลองเสื้อผ้าแล้วหันมาถามความคิดเห็นของเพื่อนทุกคน
En: She tried on some clothes and turned to ask for her friends' opinions.

Th: “สวยมาก” สุขัญญาชม
En: “It’s very beautiful,” Sukanya complimented.

Th: กันยาตัดสินใจซื้อมาหนึ่งชุด
En: Kanya decided to buy an outfit.

Th: หลังจากนั้นพวกเขาไปนั่งพักใต้ต้นไม้ใหญ่ มีแดดส่องบางๆ
En: After that, they rested under a large tree where sunlight filtered through.

Th: นีรนต์หยิบกล้องถ่ายรูปมากดชัตเตอร์เก็บภาพเพื่อนไว้
En: Nirun pulled out a camera and snapped some photos of his friends.

Th: “คืนเวลาที่ผ่านไปเป็นดอกไม้บาน” นีรนต์กล่าวอย่างงดงาม
En: “The time that has passed is like a blooming flower,” Nirun said poetically.

Th: ทุกคนหัวเราะอย่างมีความสุข
En: Everyone laughed happily.

Th: เมื่อเดินไปถึงมุมที่ขายขนมพื้นเมือง พวกเขาซื้อสายไหม ขนมถ้วย และข้าวเหนียวมะม่วงมากิน
En: When they reached a corner selling local sweets, they bought cotton candy, kanom tuay, and mango sticky rice.

Th: สุขัญญาเล่าว่าเธอจำได้ว่าสมัยเรียนมาธรรมศาลามักมากินขนมที่นี่
En: Sukanya recalled how she used to come here frequently to enjoy these sweets during her student days at Thammasat University.

Th: “ตลาดนี้ยังเหมือนเดิม” นีรนต์กล่าว
En: “This market has stayed the same,” Nirun remarked.

Th: “แต่เราก็เจริญเติบโต” กันยาตอบ
En: “But we’ve grown,” Kanya replied.

Th: เมื่อเวลาผ่านไป พวกเขาตัดสินใจกลับบ้าน แต่มิตรภาพยังคงแข็งแรง
En: As time passed, they decided to head home, but their friendship remained strong.

Th: กอดลากันแน่น และว่างแผนจะพบกันอีกครั้ง
En: They hugged each other tightly and planned to meet again.

Th: “ตลาดนัดจตุจักรวันนี้สำหรับเราไม่ใช่แค่ตลาดนัด แต่เป็นแหล่งร่วมใจ” นีรนต์กล่าวปิดท้าย
En: “Today, Chatuchak Market is not just a market for us but a place where hearts come together,” Nirun concluded.

Th: ทุกคนยิ้มกันอบอุ่น
En: Everyone smiled warmly.

Th: เรื่องราวของพวกเขาพบแล้วจบลงด้วยความสุข
En: Their story ended with happiness.

Th: ความทรงจำที่ดีจะอยู่ในใจของพวกเขาตลอดไป
En: The good memories would remain in their hearts forever.