Th: ในวันที่อากาศร้อนอบอ้าวที่ตลาดนัดจตุจักรที่เต็มไปด้วยผู้คนและร้านค้ามากมาย น้องหนึ่งเด็กชายวัย 10 ขวบที่มีความกล้าหาญและซุกซน เขาได้มาเที่ยวที่ตลาดกับครอบครัว
En: On a blistering hot day at the bustling Chatuchak Market, filled with people and numerous vendors, a bold and mischievous 10-year-old boy went on a trip to the market with his family.

Th: ระหว่างที่เดินดูสินค้ากับพ่อแม่ น้องเห็นลูกฟุตบอลสีเขียวขนาดใหญ่อยู่ในถุงตาข่ายที่ห้อยอยู่หน้าร้านขายผลไม้
En: As he walked around looking at the goods with his parents, he spotted a large green football in a mesh bag hanging in front of a fruit stall.

Th: น้องคิดว่ามันคือลูกฟุตบอล จึงวิ่งไปเตะอย่างแรง แต่แท้จริงแล้วนั่นคือทุเรียนของคุณสมชาย ชายวัยกลางคนที่เพิ่งซื้อทุเรียนนั้นมา เขาตั้งใจจะนำไปฝากภรรยาที่บ้าน
En: Thinking it was a real football, he ran and kicked it hard, but it turned out to be the durian of Mr. Somchai, a middle-aged man who had just bought the durian and intended to take it home to his wife.

Th: เขาเลือกทุเรียนหลายผลมากก่อนจะเจอที่โดนใจ ทุเรียนลูกนั้นหลุดลอยออกไปเข้ากับคนมากมายในตลาดนัด
En: He had carefully selected many durians before finding the one that captured his heart. The detached durian drifted and mingled with the crowd in the market.

Th: คุณสมชายกับคุณพัชรี ภรรยาของเขา ตกใจมากที่เห็นทุเรียนลอยไป ทุเรียนกระเด็นไปชนพวกข้าวของและสินค้าต่าง ๆ มีคนในตลาดตะโกนร้องเพราะทุเรียนตกใส่เท้า คนขายต้องเอากวาดเอาไม้มารวบรวมทุเรียนกลับเข้าที่
En: Mr. Somchai and his wife, Mrs. Pacharee, were quite distressed to see the durian floating away. The durian bounced and collided with people’s rice and various goods, causing the market to uproar as sellers had to sweep and collect the durians back in place.

Th: น้องรู้สึกผิดมากที่เขาเผลอทำหายทุเรียนของคุณสมชายไป ถึงแม้เขาจะเป็นเด็ก แต่น้องก็มีความรับผิดชอบ
En: The boy felt very guilty for carelessly causing Mr. Somchai's durian to go missing. Despite being a child, he felt responsible.

Th: เขาเดินไปขอโทษคุณสมชายและคุณพัชรี โดยบอกว่าเขาคิดว่าทุเรียนเป็นลูกบอล
En: He walked over to apologize to Mr. Somchai and Mrs. Pacharee, explaining that he mistook the durian for a football.

Th: คุณสมชายกับคุณพัชรีทอดสายตามองทุเรียนที่ยุ่งเหยิงและจากนั้นก็หันมามองหน้าน้อง
En: Mr. Somchai and Mrs. Pacharee, after glancing at the chaotic durian situation, then turned to face the boy.

Th: คุณสมชายอมยิ้ม และพูดว่า "ไม่เป็นไรหนูน้อง ทุเรียนมันก็ยังดูอร่อยอยู่นะ"
En: Mr. Somchai smiled and said, "It's okay, little one. The durian still looks delicious."

Th: คุณพัชรีเองก็ยิ้มเช่นกัน ยกโทษให้น้องเพราะเห็นว่าเป็นความเข้าใจผิดโดยบังเอิญ
En: Mrs. Pacharee also smiled and forgave the boy, seeing that it was an innocent misunderstanding.

Th: น้องรู้สึกโล่งใจและสัญญาว่าจะระวังให้ดีขึ้น และเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับเขาในวันนี้
En: The boy felt relieved and promised to be more careful and considered it a valuable lesson for him that day.

Th: สุดท้ายแล้วครอบครัวของน้องและคุณสมชายกับคุณพัชรีต่างพูดคุยกันอย่างเป็นมิตร เขาได้ฟังเรื่องราวและสูตรการเลือกทุเรียนจากคุณสมชาย และทุกคนต่างก็มีความสุขในบรรยากาศอบอุ่นของตลาดวันนั้น
En: In the end, the boy's family and Mr. Somchai with Mrs. Pacharee chatted amiably. They listened to each other's stories and Mr. Somchai's durian selection tips, and everyone was happy in the warm atmosphere of the market that day.