Th: หนึ่งวันที่ตลาดจตุจักรวันหยุดสุดสัปดาห์ ซึ่งเต็มไปด้วยคนซื้อขายและหน้าร้านค้าที่เรียงรายไปด้วยสินค้ามากมาย สมศักดิ์และนารีสองเพื่อนที่รักการตะลุยตลาดตัดสินใจที่จะไปเลือกสรรผลไม้เพื่อเตรียมไว้ทำอาหารเย็น
En: One day at Chatuchak Market on the weekend, which was crowded with people buying and selling and shops lining up with various goods, Somsak and Naree, two friends who loved to explore the market, decided to go and select fruits to prepare for dinner.

Th: ในขณะที่เดินชมสินค้าอยู่นั้น สมศักดิ์ได้สะดุดตากับลูกที่เขาคิดว่าเป็นแตงโมขนาดยักษ์ที่วางอยู่บนโต๊ะขายผลไม้ เขาจึงหันไปบอกนารีทันทีว่า "นารี ดูสิ แตงโมนี่มันใหญ่มากเลย ไว้กินกับซีฟู้ดได้เลยนะเนี่ย!"
En: While they were walking and looking at the goods, Somsak caught sight of a fruit that he thought was a gigantic watermelon displayed on a fruit-selling table. He immediately turned to Naree and said, "Naree, look! This watermelon is so huge that we can eat it with the seafood!"

Th: นารีหันไปมองลูกที่เขาชี้ให้ดูและยิ้มอย่างนึกขำ แต่เธอก็ไม่ได้บอกสมศักดิ์เลยว่าลูกนั้นไม่ใช่แตงโม แต่มันคือทุเรียนที่มีหนามแหลมคม สมศักดิ์ที่ไม่รู้เรื่องนั้นลงมือเข้าช่วยหิ้วลูกทุเรียนโดยคิดว่าเป็นแตงโมขึ้นมา
En: Naree turned to look at the fruit he was pointing at and smiled as if trying not to laugh, but she didn't tell Somsak that it wasn't a watermelon, but rather a durian with sharp thorns. Unaware of this, Somsak reached out to help lift the durian, thinking it was a watermelon.

Th: "โอ้โห! มันหนักจังเลยนะนี่" สมศักดิ์กล่าวพลางพยายามยกทุเรียนขึ้น แต่เขากลับกำไม่ถนัดเพราะหนามที่แหลมคมจนปากเริ่มหัวเราะเบา ๆ ขณะที่นารีเข้ามาช่วย
En: "Oh, it's so heavy!" Somsak said, trying to lift the durian, but he struggled because of the sharp thorns, starting to chuckle lightly as Naree stepped in to help.

Th: "นี่สมศักดิ์ นี่มันทุเรียนนะ ไม่ใช่แตงโม" นารีเผยอมยิ้มให้เพื่อนของเธอขณะที่ช่วยยกทุเรียนลงบนโต๊ะอย่างเบามือ
En: "Somsak, this is a durian, not a watermelon," Naree revealed with a smile to her friend as she gently lowered the durian onto the table.

Th: "อ้าว จริงดิ!" สมศักดิ์หัวเราะและกล่าวขอโทษพ่อค้า "ไม่นึกว่าจะตัวใหญ่และหนักขนาดนี้ เอาล่ะ จะเอาลูกนี้แหละ"
En: "Oh, really!" Somsak laughed and apologized to the vendor, "Didn't realize it was this big and heavy. Alright, we'll take this one then."

Th: ด้วยคำพูดของสมศักดิ์และนารีที่สนุกสนานยินดี เสียงหัวเราะและรอยยิ้มจึงแพร่กระจายไปยังคนที่อยู่โต๊ะขายข้าง ๆ ทำให้บรรยายกาศในตลาดจตุจักรในวันนั้นเต็มไปด้วยความอบอุ่นและมิตรภาพ
En: With the joyful words of Somsak and Naree, laughter and smiles spread to the people around the neighboring selling table, creating a warm and friendly atmosphere in Chatuchak Market that day.

Th: พ่อค้าที่ขายทุเรียนก็พยักหน้าและยิ้มอย่างอารมณ์ดีให้กับทั้งคู่ ไม่นานนักสมศักดิ์และนารีก็ออกจากร้านนั้นพร้อมกับทุเรียนหนักอีกลูกที่พวกเขาจะนำกลับไปนั่งกินอย่างมีความสุข บทเรียนที่ได้รับในวันนั้นคือทุกๆ สถานการณ์ที่ดูเหมือนจะลำบากหรือน่าอายก็สามารถเปลี่ยนให้เป็นเรื่องขบขันและเพลิดเพลินได้เสมอ เมื่อเรามองด้วยใจที่เปิดกว้างและมีมิตรภาพดี ๆ อย่างที่สมศักดิ์และนารีทำกัน.
En: The durian vendor nodded and smiled warmly at both of them. Not long after, Somsak and Naree left the shop with the heavy durian they would bring back to enjoy a happy meal. The lesson learned that day was that any situation that seems difficult or embarrassing can always turn into a laughing matter and enjoyable if approached with an open and friendly heart, just as Somsak and Naree did.